Szyttlerowski trunek myśliwski do poduszki

 Przepis na słodki rozgrzewający trunek na zimowe wieczory z wydanej w Wilnie w roku 1845 książki Jana Szyttlera Kuchnia myśliwska czyli na łowach.

Niektórzy Myśliwi są tak zapaleni na łowach, iż wyrzekają się pokarmu, spoczynku, i goniąc przez dzień cały za żwierzyną, tracą siły, rujnują zdrowie; każde jednak powołanie powinno mieć swoje przyjemności, jeżeli ma przykrości i trudy. W myśliwskim stanie, rozkoszą jest po pracy spoczynek, smaczna wieczerza, i kielich!… Dlatego też opisawszy potrawy posilające, wspomnę jeszcze o rozgrzewającym i zdrowym truneczku.

Wziąć garnek polewany mocny, półtora garncowy, włożyć weń pół funta fig, tyleż rodzenek, tyleż daktylów, migdałów na pół przebitych funt, i kilkanaście gorzkich, łót cynamonu, kilka goździków, strączek wanilii, ze trzech cytryn samo cedro zestrugać, ze trzy pomarańcze, miodu patoki lipcem zwanej kwartę: to wszystko zalać mocną wódką, oblepić i wstawić do pieca wypalonego, zamknąć na dzień cały; poczem na serwetę lub gęste sito przepuścić do wazy. Trunek ten będzie wyborny na toast: niech żyją Myśliwi!

Szyttlerowski trunek myśliwski do poduszki

• 60 g fig suszonych
• 60 g rodzynek
• 60 g daktylów
• 120 g migdałów
• 3,6 g cynamonu
• 2 goździki
• ćwierć strączka wanilii
• skórka otarta z 3/4 cytryny
• 3/4 pomarańczy skrojonej ze skórką w plastry
• kwaterka miodu lipowego (240 ml)
• 1 litr wódki 40%

Wszystko zmieszaj razem w dużym słoju. Można ten słój wstawić do dużego garnka z wodą i zagrzać dobrze a potem zostawić niech spokojnie w tej wodzie ostygnie. Można wstawić do miernie nagrzanego piekarnika (50-60 stopni Celsjusza) i zostawić na noc całą. Można też bez grzania zostawić w spokojności na dwa tygodnie, aby się przegryzło.

Orzechówka Florentyny i Wandy

Tagi

Florentyna i Wanda, orzechówka, orzechy, orzechy włoskie

Początek lata zbliża się wielkimi krokami. W dzień świętego Jana zwykło się zrywać niedojrzałe jeszcze owoce orzecha włoskiego, z których przyrządzić można wyjątkowo smaczną wódkę orzechową. Od kilku dni przytaczam tu przepisy z XIX książki pt „Doświadczone sekreta smażenia konfitur i soków oraz robienia konserw, galaret, marmolad, lodów, wódek, likierów, nalewek, ratafij, najrozmaitszych konserw owocowych w spirytusie i occie, owoców suszonych w cukrze i t.p.” Florentyny i Wandy. Dziś właśnie przepis na orzechówkę (z goździkami i cynamonem).

Wódka orzechowa

Wiać do małego butla litrę najlepszego spirytusu i wrzucić do niego po kawałku, osiem zielonych jeszcze orzechów, poprzekrawanych na cztery części. Przy końcu dorzucić pięć goździków i laseczkę cynamonu. Po tem postawić butel w cieniu, niech tak stoi przez trzy dni. Po trzech dniach przecedzić spirytus przez gęsty muślin, zrobić syrop z jednego kilogr. tłuczonego cukru i pół litry zimnej wody. Zagotować raz, odsunąć i zaraz w gorący syrop wlać przecedzony spirytus, wymięszać, przefiltrować przez bibułę, zakorkować dobrze i przechować w suchem i chłodnem miejscu. Trzy miesiące musi stać wódka w spokoju, a potem dopiero doskonała do picia. Wódka taka orzechowa bardzo zdrowa i dobra na żołądek.

 

Wódka na niedojrzałych pomarańczkach i suszonych śliwkach

Tagi

niedojrzałe pomarańczki, śliwki suszone

Dziś ciekawy przepis na wódkę na suszonych śliwkach i świeżych, niedojrzałych pomarańczkach (te z powodzeniem zastąpić można suszonymi, o które w Polsce łatwiej). Podobnie, jak poprzednio podane przepisy na cytrynówkę i pomarańczówkę, tak też i ten wziąłem z Doświadczonych sekretów smażenia konfitur i soków oraz robienia konserw, galaret, marmolad, lodów, wódek, likierów, nalewek, ratafij, najrozmaitszych konserw owocowych w spirytusie i occie, owoców suszonych w cukrze i t.p. Florentyny i Wandy.

Wódka „Orange”

Wziąć dwie litry najlepszego spirytusu, wlać do niego półtory litry wody przegotowanej, wymięszać razem i przelać spirytus z wodą w dwa małe butle dwu litrowe. W jeden butel włożyć sześć małych, świeżych zielonych pomarańczek, w drugi pół kila suszonych, jak najlepszych śliwek francuskich, pokrajanych w drobne kawałki lub tylko przez pół przekrojonych, można nawet z pestką. Postawić oba butle w cieniu, niech stoją w spokoju przez trzy dni. Po trzech dniach przefiltrować wódką z obu butli przez bibułę i wymięszać razem. Zakorkować szczelnie i postawić w chłodnej piwnicy. Po trzech miesiącach dopiero doskonała wódka do picia Śliwki dają jej miłą słodycz i smak, a pomarańczki właściwą goryczką i zapach.

Pomarańczówka Florentyny i Wandy

Tagi

Florentyna i Wanda, pomarańczówka, pomarańcze

Po wczorajszym przepisie na cytrynówkę, czas na wódkę pomarańczową na świeżych skórkach (wzięty z Doświadczonych sekretów smażenia konfitur i soków oraz robienia konserw, galaret, marmolad, lodów, wódek, likierów, nalewek, ratafij, najrozmaitszych konserw owocowych w spirytusie i occie, owoców suszonych w cukrze i t.p. Florentyny i Wandy).

Wódka pomarańczowa

Wziąć jeden kilogr. tłuczonego cukru, wlać litrę zimnej wody, a gdy cukier rozpuści się, zagotować syrop. Mieć przygotowane dwie litry najlepszego spirytusu i gdy syrop raz zakipi, odsunąć go na bok i zaraz w gorący syrop wlać spirytus. Wymięszać wszystko razem bardzo dobrze, potem ostygnięty wlać w butel, obrać trzy ładne pomarańcze ze skórki, wrzucić je do butla i postawić na trzy dni w cieniu. Po upływie tego czasu, zlać w butelki, filtrując przez bibułę, sprzedawany umyślnie do filtrowania wódek. Filtrując wódkę lać po trochu a bibułę składać w kilkanaście założeń, wkładając do lejka. Wódka pomarańczowa w ten sposób robiona jest wyborna i czysta jak kryształ, ma miły zapach pomarańcz i nic smaku gorzkiego, co tylko w takim razie bywa, jeżeli się skórki kładzie do samego spirytusu i stawia na słońcu.

Cytrynówka Florentyny i Wandy

Tagi

cytrynówka, Florentyna i Wanda

W tak piękny i słoneczny dzień, jak dzisiejszy, trudno myśl wstrzymać mknącą ku powabom lata:

Latem cierpkie owoce pęcznieją słodyczą,
W tańcu pracy pszczoły na urodzaj liczą,
Słońce szczodrze wytrząsa swoją gęstą grzywę
Na ludzi ospałych, na miasta leniwe.
Matka Boska się pławi w złocie i zieleniach,
Pustoszeją w święto narodowe więzienia –
Tak co roku nas lato spokojem kołysze,
Więc dlaczego przed strachem chowamy się w ciszę?

– Bo za oknem grzmot się ściga z błyskawicą,
W letnią burzę tańczą Wodnik z Topielicą –
Zakochani w zbrodni, ofiar wiecznie głodni –
Wodnik i Topielica, Topielica i Wodnik.

Ten fragment Przeczucia (czy też Czterech pór roku) Jacka Kaczmarskiego to jedna z moich ulubionych strof o lecie. Jednym z moich ulubionych letnich likierów jest z kolei Limoncello. Zanim przytoczę tu przepis na ten zacny włoski trunek, podaję lwowski przepis na cytrynówkę z Doświadczonych sekretów smażenia konfitur i soków oraz robienia konserw, galaret, marmolad, lodów, wódek, likierów, nalewek, ratafij, najrozmaitszych konserw owocowych w spirytusie i occie, owoców suszonych w cukrze i t.p. Florentyny i Wandy.

Wódka cytrynowa
Wziąć dobrego spirytusu cztery litry i wlać w butel. Przygotować dziesięć ładnych cytryn, obrać je cieniutko z żółtej skórki i włożyć do spirytusu, niech w nim poleżą przez dwadzieścia cztery godzin. Po upływie tego czasu, wziąść dwa kilogr. tłuczonego cukru, wlać dwie litry zimnej wody, a gdy się cukier zupełnie rozpuści, postawić na kuchni i ugotować syrop, szumując bardzo starannie. Gdy syrop tylko raz zakipi, wlać go do głębokiej kamiennej rynki lub do wazy i w ten gorący syrop wlać zimny spirytus bez skórek, cedząc go uważnie przez czystą szmateczkę. Mieszać bardzo dobrze kilka minut, aby się syrop z spirytusem połączył. Potem zlać do butelek i dobrze zakorkować. Można tę wódkę przefiltrować; jednak gdy starannie zrobiona, to jest gdy się spirytus wlewa do bardzo gorącego syropu i i dobrze wymiesza, filtrować nawet nie koniecznie, a wódka bardzo czysta i doskonała w smaku.

Wódka cytrynowa innym sposobem
Wziąć pół kilogr. cukru i otrzeć go o dwie ładne, duże, świeże cytryny. Potem porąbać ten cukier w kawałki i utłóc w porcelanowym moździerzu. Wlać do małego butla litrę bardzo dobrego spirytusu i litrę przegotowanej wody, zmięszać dobrze razem, wsypać utłuczony cukier i postawić w cieniu, niech tak stoi przez cztery tygodnie. Potem przefiltrować przez bibułę, zlać do butelek, dobrze zakorkować i przechować w suchem i chłodnem miejscu.

Doświadczony sekret robienia allaszu

Tagi

allasz, Florentyna i Wanda, kminek, przepisy spiżarniane, receptury XIX-wieczne

Dziś lwowski przepis z kategorii przepisów spiżarnianych. Wzięty z Doświadczonych sekretów smażenia konfitur i soków oraz robienia konserw, galaret, marmolad, lodów, wódek, likierów, nalewek, ratafij, najrozmaitszych konserw owocowych w spirytusie i occie, owoców suszonych w cukrze i t.p. Florentyny i Wandy. Pisownię i interpunkcję pozostawiam oryginalną.

Allasz

Bardzo lubianą wódką jest allasz, który bardzo łatwo w domu zrobić. Wziąść jeden kilogr. i ćwierć cukru tłuczonego, wlać do niego półtora litry zimnej wody, a gdy się cukier zupełnie rozpuści, postawić na kuchni, zagotować i wyszumować. Mieć przygotowany bardzo dobry spirytus, odlać ćwierć litry, wpuścić czterdzieści kropli ekstraktu czyli olejku kminkowego, którego w każdej aptece dostać można i wymięszać dobrze razem. Potem wlać dwie litry spirytusu i wszystko razem wlać w gorący syrop, mięszając ciągle. Gdy dobrze wymięszany, wlać w inne naczynie dla ostudzenia, a będzie tak klarowny, że nawet nie koniecznie go filtrować. Kto lubi mniej słodki, wziąść tylko jeden kilogr. cukru. Zlać w butelki, zakorkować oblakować i przechować w suchem i chłodnem miejscu. Po trzech miesiącach, dobra wódka do picia.

Likworerskie przepisy na allasz (allasch) wołają ponadto o inne przyprawy: kolendrę, anyżek, cynamon, korzeń arcydzięgla, kardamon.