Nalewka żurawinowa wg pani Elżbiety

Tagi

Elżbieta Kiewnarska, nalewka, pani Elżbieta, żurawinówka, żurawiny

Przepis czterdziesty szósty z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka z żórawin (sic!)

Ładna w kolorze i bardzo orzeźwiająca. Używa się na nią dobrze przemarzniętych żórawin, czyli nastawia się ją zimą, kiedy innych owoców niema (sic!). Zalane spirytusem żórawiny trzyma się w dobrem cieple, najlepiej niedaleko blachy kuchennej. Po dwóch tygodniach płyn się zlewa, żórawiny pozostałe uciera wałkiem w makutrze, wyciska przez flanelowy worek, płyn ten filtruje, łączy razem oba płyny i zaprawia syropem cukrowym, jak inne nalewki. Ponieważ żórawiny własnego zapachu nie posiadają, dobrze jest na każdą butelkę dodać kroplę olejku migdałowego. Czynność tę należy wykonać, wlewając olejek do gorącego syropu. Olejek, wlany do spirytusu, mógłby zamącić nalewkę.

Nalewka truskawkowa wg pani Elżbiety

Tagi

Elżbieta Kiewnarska, nalewka, nalewka truskawkowa, pani Elżbieta, truskawki

Przepis czterdziesty piąty z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka truskawkowa

Chcąc mieć smaczną i aromatyczną nalewkę truskawkową, używa się na nią staroświeckich, drobnych truskawek ananasowych, gdyż zrobiona z dużych truskawek typu „wiktorji”, miałaby tylko ładny kolor i kwasek, bez najcenniejszego zapachu owocu. Można też oba gatunki truskawek brać po połowie: pierwsze dadzą aromat, drugie – kolor. Robi się tę nalewkę tak samo, jak poziomkową i tak samo trzyma nalaną na owoce tylko dwadzieścia cztery godziny, co jest dostateczne, aby wyciągnąć cały smak i sok z owocu. Przy dłuższem trzymaniu drobne ziarnka, pokrywające truskawki, dałyby nalewce niepotrzebną goryczkę.

Nalewka dereniowa wg pani Elżbiety

Tagi

dereniówka, dereń, Elżbieta Kiewnarska, nalewka, pani Elżbieta

Przepis czterdziesty czwarty z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka dereniowa

Należy na nią brać dereń najbardziej dojrzały. Przy robocie owoc ten traktuje się zupełnie tak samo, jak wiśnie, i robi się tak samo z niego nalewkę zwyczajną, ratafję lub zapiekankę. Wykwintną dereniówkę można otrzymać, trzymając ją rok cały niezlewaną z owocu i dopiero następnej jesieni zaprawiając cukrem. Zlana w butelki dereniówka z latami staje się coraz smaczniejsza.

Nalewka agrestowa wg pani Elżbiety

Tagi

agrest, Elżbieta Kiewnarska, nalewka, pani Elżbieta

Przepis czterdziesty trzeci z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka agrestowa

Używa się na nią czerwonego, dojrzałego agrestu. Specjalnych żadnych zalet nie posiada. Ponieważ agrestowi brak aromatu, należy dodać, zaprawiając nalewkę, na każdą butelkę kroplę olejku migdałowego, cytrynowego, lub parę kropel esencji ananasowej. Ten ostatni zapach może nawet najlepiej do niej pasuje, nie wszyscy jednak go lubią, uważając, że przypomina landrynki. Pozatem postępuje się z agrestem, jak z czereśniami. Należy obciąć nożyczkami szypułki i ogonki owocu. Pierwsze zamącą płyn, drugie dają niepotrzebną cierpkość.

Nalewka z czarnych porzeczek wg pani Elżbiety

Tagi

czarne porzeczki, Elżbieta Kiewnarska, listkówka, nalewka, pani Elżbieta

Przepis czterdziesty drugi z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka z czarnych porzeczek

Najlepsza ze wszystkich nalewek, jednak w Polsce mniej używana, niż na Ukrainie i w Rosji. Chcąc ją zrobić rzeczywiście dobrą, należy już wiosną przyrządzić wódkę na młodych liściach i zielonych gałązkach czarnej porzeczki jak powiedziano w dziale wódek (Listowka – Nr. 20). Dojrzałe, a nawet nieco przejrzałe czarne porzeczki wsypać do gąsiora prawie do pełna, poczem zalać czystym spirytusem po połowie z listowką. Nie mając jednak tej wódki, albo nie mogąc jej zrobić w mieście, można zamiast niej dodać do spirytusu połowę zwykłej wódki. Dobrze zakorkowaną butlę postawić na słońcu na miesięcy parę, poczem zlewać nalewkę, zasypywać cukrem pozostałe owoce itd., jak powiedziano przy nalewce wiśniowej. Już jesienią tegoż roku nalewka ta jest bardzo smaczna. Chcąc jednak mieć prawdziwie wyborową, należy ją rok cały wytrzymać na owocach i dopiero po roku zaprawiać. Poczem, stojąc już rozlana w butelki, przetrawia się i z latami staje się coraz smaczniejsza.

Nalewka jeżynowa wg pani Elżbiety

Tagi

Elżbieta Kiewnarska, jeżyny, nalewka, pani Elżbieta

Przepis czterdziesty pierwszy z „Nalewek i likierów” Elżbiety Kiewnarskiej.

Nalewka jeżynowa

Ma przyjemny, orzeźwiający smak i ładny kolor, brak jej jednak aromatu. To też przy zaprawianiu jej cukrem należy na każdą półlitrową butelkę dodać jedną kroplę olejku migdałowego. Wtedy do złudzenia będzie przypominała nalewkę wiśniową. Robi się ją zupełnie tak samo, jak nalewkę malinową, zachowując te same proporcje owocu, alkoholu i cukru (proporcje te nie zostały niestety przez autorkę określone we wspomnianym przepisie – uwaga J.B.).