Cynamonka, albo Goldwasser

Tagi

"Wiadomość ciekawa każdemu wielce pożyteczna", cynamonka, goldwasser, wódki korzenno-ziołowe, wódki polskie

Dziś ciąg dalszy przepisów z “Wiadomości ciekawej. Każdemu wielce pożytecznej, o skutkach y mocy zbóż wszelkich, jarzyn y ziół różnych, tak ogrodowych iako y polnych”. Ostatnio zamieściłem tu przepis na wódkę pomarańczowo-rozmarynową pędzoną na anyżówce. Dziś czas na cynamonkę, która w „Wiadomości ciekawej” następuje zaraz po wspomnianej. Więcej – wódka pomarańczowo-rozmarynowa jest jednym ze składników receptury. Mamy oto cynamonkę, która jest wódką z wódki pędzoną. Na końcu dawano do niej płatki złota (jeśli cokolwiek łączy wszystkie przepisy na goldwasser, to najpewniej są to mieniące się pięknie w słońcu złote drobiny).

Zatem…

Teraz dopiero robić z tego [opisanej wódki pomarańczowo-rozmarynowej] essencyą Cynamonową, iako masz niżey zupełnie wypisaną Informacyą.

Cynamonka z Wodki

Weś Cynamonu łotów dziesięć, kwiatu Muszkatołowego poł łota, y gałek Muszkatałowych dwie. Cynamon na kawałki połamawszy, Gałki i Kwiat w moździerzu dobrze utłuc, y wlać do tego wody kryniczney pułtora garca, y przepalić, a dobrać z tego wodki garniwec ieden. Co się zaś zostanie w Alembiku, tego nie wyrzucać.

Teraz te sześć flasz [półgarncowych, przyp. J.B.] (o ktorych masz wyżey) przepal w Alembiku, a odbierz z tego flasz cztery, reszta na rozchod.

W tym zaś garcu Essencyi Cynamonowey, namocz Cukru Kandysbrotu funtów cztery a potym zmieszay z temi czterema flaszami, a dystylluy przez biały kapelusz a gdy się już wyklaruje, wziąść tey samey wodki czyli Essencyi w szklankę, y włożyć do niey złota Fangultu miarkuiąc do każdey flaszy listkow sześć, ktore dobrze w szklance rozdartym piórem ubiwszy, do każdey flaszy wlać po trosze  ze szklanki.

Receptura ta w wersji współczesnej mogłaby mieć następującą postać:

Pierwsza destylacja

Do kolby wlać:

• wody kryniczney 0,6 litra
• cynamonu 13,5 g
• kwiatu muszkatołowego 0,7 g
• gałek muszkatałowych 1,2 g
• odebrać z tego wody 0,4 litra

Co się zaś zostanie w kolbie, tego nie wyrzucać.

Druga destylacja

Do kolby wlać wódki pomarańczowo-rozmarynowej 1,2 litra i odebrać z tego 0,8 litra. To co zostanie w kolbie po przefiltrowaniu wziąć za wódkę pośledniej jakości i bardziej wytrawną.

W wodzie aromatycznej z pierwszej destylacji (0,4 litra) rozpuścić 170 g cukru (proponuję zmniejszyć ilość) i zmieszać z wódką odebraną w drugiej destylacji. Przefiltrować.

Sposób robienia wódek gdańskich, doświadczony, y rzetelny

Tagi

"Wiadomość ciekawa każdemu wielce pożyteczna", polskie wódki XVIII wiek, wódka gdańska

Dziś znów trochę historii. Przytaczam przepis osiemnastowieczny z wydanej w 1769 roku w Łowiczu książki „Wiadomość ciekawa. Każdemu wielce pożyteczna, o skutkach y mocy zbóż wszelkich, jarzyn y ziół różnych, tak ogrodowych iako y polnych”

Sposób robienia wódek gdańskich, doświadczony, y rzetelny.

1. Wziąść wodki Anyżowey garcy* cztery, Chrzanu obieranego y pokraianego ćwierć funta,** Cebuli także obieraney y pokraianey ćwierć funta, Anyżu garść iednę, Soli garść iednę, Chleba razowego dobrze na ogniu spalonego sztukę dużą, y Piwa kwaśnego garniec ieden. To wszystko razem w Alembiku przepaliwszy, odebrać flasz pułgarcowych [sic!] wodki sześć.

2. Znowu Alembik dobrze wymywszy, wziąść Pomarańczowych skurek [sic!] funtów dwa i moczyć w wodzie przez puł [sic!] godziny, a potym to co iest białe, oskrobać, y wyrzucić: do tego przydać Rozmarynu garść iednę, y wody garcy trzy, y przepalić, a z tego odebrać wodki garniec tylko ieden, a co się w Alembiku zostanie, tego nie wyrzucać.

3. Nabić znowu po trzeci raz Alembik, one sześć flasz do niego wlawszy, y przepuścić, odebrać zaś z tego flasz cztery, reszta niech idzie na rozchod.

4. W tym zaś garcu, co się zostało, namocz Cukru Kandysbrotu funtów pięć, y zmieszać, to potym razem z temi wszystkiemi flaszami, y przez kapelusz biały dystyllować.***

* 1 garniec – przyjmijmy za miarami staropolskimi objętość 3,7689 l
** 1 funt – przyjmijmy za miarami staropolskimi masę 0,4052 kg
*** dystyllować użyto tu w znaczeniu filtrować

Receptura ta w wersji współczesnej mogłaby mieć następującą postać:

Pierwsza destylacja

• wódki 1,6 litra
• „chrzanu obieranego y pokraianego” 12 g
• „cebuli także obieraney y pokraianey” 12 g
• anyżu 15-20 g
• soli 3 g
• „chleba razowego dobrze na ogniu spalonego” – kromkę jedną
• piwa 0,4 litra

To wszystko w kolbie przepaliwszy, odebrać 1,2 litra wódki.

Druga destylacja
Wymywszy kolbę wziąść

• suszonych pomarańczowych skórek (bez albedo) 40 g
• rozmarynu 3 g
• wody 1,2 litra

Z tego odebrać wodki 0,8 litra, a co się w kolbie zostanie, tego nie wyrzucać.

Trzecia destylacja

Nabić znowu po trzeci raz kolbę, wlawszy 1,2 litra wódki z pierszej destylacji. Z tego odebrać 0,8 litra przedniej wódki, a co się zostanie w kolbie, to przefiltrować i będzie z tego wódka pośledniejsza i wytrawna.

W wodzie pomarańczowo-rozmarynowej z drugiej destylacji rozpuścić 200 g cukru (proponuję zmniejszyć ilość czterokrotnie) i zmieszać z wódką odebraną w trzeciej destylacji. Przefiltrować.

Trochę historii, czyli Aqua vitae z „The London Distiller” (1652 r.)

Tagi

anyżówka, aqua vitae, okowita, receptury siedemnastowieczne, The Company of Distillers of London, The distiller of London, Theodore de Mayerne

W dawnych czasach dla poprawienia smaku wódki najczęściej przepędzano ją powtórnie, dając do alembika anyżu. Dziś przepis historyczny wedle siedemnastowiecznej receptury. Wpierw krótki wstęp.

W roku 1638 w Anglii, za panowania króla Karola I Stuarta (którego później w trakcie rewolucji angielskiej skazano na śmierć i ścięto, jako tyrana, zdrajcę i wroga ludu), powstała The Company of Distillers of London, której król dał wyłączne prawo do produkcji wódek i handlu nimi w Londynie i w promieniu 21 mil od niego. The Company of Distillers of London powstała między innymi dzięki staraniom sir Teodora de Mayerne, słynnego w Europie medyka, który swymi umiejętnościami służył wpierw królowi Francji Henrykowi IV, później zaś królowi Anglii Jakubowi I i wielu innym znakomitościom tamtej epoki. Miał on również duży wpływ na ostateczny kształt powstałej na początku XVII wieku, pierwszej w Europie ogólnopaństwowej farmakopei, Farmakopei Londyńskiej. Później zaś był współautorem opracowanego na potrzeby The Company of Distillers of London zbioru przepisów destylerskich wydanych w Londynie w 1639 roku pod tytułem The distiller of London : Compiled and set forth by the speciall licence and command of the Kings most excellent Majesty: for the sole use of the Company of Distillers of London. And by them to bee duly observed and practized. Dla ochrony, przed ciekawskich okiem, we wszystkich przepisach likworerskich zawartych w tym dziele, odpowiednie ilości ziół i korzeni oraz jednostki miar, w jakich zostały one wyrażone, zapisano w sposób sekretny (przyznać trzeba, że szyfr ten złamać można dość łatwo). Książkę tę wydano w przededniu rewolucji angielskiej, która odmieniła i ustrój królestwa, i jego społeczeństwo, i rynek wydawniczy. W roku 1652 w trakcie rządów sir Olivera Cromwella, The London Distiller wydany został ponownie pod tytułem The London-distiller: exactly and truly shewing the way (in words at length, and not in myterious characters and figures) to draw all sorts of spirits and strong-waters. Jak sam tytuł wskazuje w tym wydaniu zawarto rozszyfrowane receptury.

Aqua vitae, the first sort

The greater quantity.

Take strong proof spirit 10 gallons, Aniseeds bruised 1 pound, distil them into strong proof spirit according to Art.

The lesser quantity.

Take strong proof spirit 1 gallon, Aniseeds bruised 1 ounce 4 drams, distil them into strong proof spirit according to art.

W języku polskim przepis ten mógłby mieć następujące brzmienie:

Aqua vitae

Weź wodki mocnej garnców dziesięć,  Anyżu dobrze utłuczonego funt jeden i przepal to na mocną wódkę wedle zasad sztuki.

Albo,

Weź wodki mocnej garniec jeden, Anyżu dobrze utłuczonego jedną uncję i cztery drachmy i przepal to na mocną wódkę wedle zasad sztuki.

W wersji współczesnej, po przeliczeniu podanych ilości z miar aptekarskich na gramy, wódka ta ma następującą recepturę:

Weź dwa litry żytniej wódki, nalej na 19-24 g anyżku i zostaw na kilka dni w spokojności. Potem wlej do kolby okrągłodennej, dolej pół litra wody, i odbierz z tego przez prostą chłodnicę dwa litry wódki.

Kontuszówka na olejkach

Tagi

Kontuszówka, olejki eteryczne, polskie wódki XIXw, wódki bez przepalania, wódki polskie, wódki z olejków eterycznych

Zamieściłem ostatnio dwa wpisy poświęcone dość popularnej i sławnej niegdyś polskiej wódce Kontuszówce. Przepisy, które dotychczas przytoczyłem za starymi niemieckimi receptularzami, wskazują iż była to polska odmiana anyżówki. Dziś przepis na Kontuszówkę na olejkach eterycznych, gdzie olejek anyżowy użyty jest w niewielkich ilościach, przeważają zaś aromaty cytrynowo-melisowe, choć równie istotne są jałowiec, piołun, lawenda, majeranek i muszkatałowiec.

Kontuszówka

• 10 kropli olejku anyżowego
• 12 kropli olejku kardamonowego
• 12 kropli olejku imbirowego
• 18 kropli olejku lawendowego
• 18 kropli olejku muszkatałowego
• 18 kropli olejku majeranowego
• 18 kropli olejku piołunowego
• 18 kropli olejku jałowcowego
• 24 krople olejku melisowego
• 30 kropli olejku cytrynowego
• spirytus – 5 litrów
• cukier – 2,2 kg
• woda – 4 litry

 

Woda kolońska

Tagi

eau de Cologne, woda kolońska

Po uniwersalnej wodzie toaletowej czas na wodę kolońską. Być może najmłodsze pokolenie nie kojarzy dziś już ani jej zapachu, ani nawet nazwy…

Przepis opracowany na podstawie receptury z jednego z przedwojennych niemieckich receptularzy.

Woda kolońska

Podano ilości na pół litra produktu.

• olejku bergamotowego 2,2 g
• olejku cytrynowego 2,2 g
• olejku neroli 0,3 g
• olejku pomarańczowego 2,2 g
• olejku petitgrain 1,2 g
• olejku rozmarynowego 1,2 g
• spirytusu 0,5 litra

Składniki zmieszać razem i zostawić na kilka tygodni, aby się kompozycja ułożyła.

 

 

Uniwersalna woda toaletowa

Tagi

olejki eteryczne, woda toaletowa, woda z kwiecia pomarańczowego

Było na tym blogu o wytwarzaniu wódek z olejków eterycznych. Skoro mowa o olejkach, to zdecydowałem się zamieścić tu również klika przepisów na wody kolońskie i toletowe – na potrzeby zaradnych konserwatystów, rozmiłowanych w tradycyjnych zapachach, których dziś trudno już uświadczyć na sklepowych półkach perfumerii. Można je sporządzić samodzielnie, np. jako sentymentalny prezent dla ojca.

Uniwersalna woda toaletowa

• olejku bergamotowego – 20 g
• olejku pomarańczowego – 20 g
• olejku cytrynowego – 20 g
• olejku lawendowego – 1,7 g
• olejku neroli – 4,2 g
• olejku rozmarynowego – 4,2 g
• olejku tymiankowego – 0,2 g
• spirytus 95% – 1 litr

Po dwóch tygodniach sporządzoną wodę toaletową należy przefiltrować i zmieszać z wodą z kwiecia pomarańczowego wedle uznania.

Przepis na wodę z kwiatu pomarańczy przytoczę za „Skarbnicą wiedzy” L. A. Janika wydaną w Warszawie w okresie międzywojennym.

Wodę tą przegotowuje się w dobrym gatunku jak następuje: 8 gr. palonej magnezji rozciera się z 6 kroplami olejku „Neroli” i miesza dokładnie z 1,5 kg. wody destylowanej, często skłóca, daje osadzić, filtruje, lub, wrazie, gdy się chce otrzymać delikatniejszą wodę, destyluje

Kontuszówka na olejkach

Tagi

anyżówka, Kontuszówka, olejki eteryczne, polskie wódki XIXw, wódki bez przepalania, wódki z olejków eterycznych

Kilka dni temu zamieściłem na tym blogu post o popularnej w dziewiętnastowiecznej Polsce wódce Kontuszówce.

W dawnych receptularzach drogeryjnych i leksykonach likworerskich wiele przepisów na wódki i likiery bazuje nie na ziołach i korzeniach, lecz na olejkach eterycznych z nich wyciągnionych. Produkcja wódek tą metodą cechuje się niebywałą prostotą. Wystarczy poprzez rozpuszczenie olejków w spirytusie stworzyć odpowiednią bazę likierową, którą następnie bierze się do zestawienia likieru. Praktycznie wszystkie olejki eteryczne potrzebne do zestawienia Kontuszówki, można obecnie kupić, więc niżej podaję przepis na ten zacny trunek.

Poniżej przepis na Kontuszówkę na olejkach.

Zaprawa na 10 litrów

• 1.5 g olejku z anyżu gwiaździstego
• 0.9 g olejk anyżowego
• 0,625 g olejku jałowcowego
• 0,625 g olejku piołunowego
• 0,625 g olejku kminkowego
• 0,375 g olejku z kopru włoskiego
• 0,125 g olejku cytrynowego
• 0,125 g olejku z mięty pieprzowej
• 2 krople olejku kolendrowego
• 1 kropla plejku różanego
• 1 kropla olejku z kwiatu pomarańczy (neroli)
• 200 ml spirytusu 95 %

Zmieszaj wszystkie składniki zaprawy ze sobą, skłóć dobrze i zostaw w ciemnym miejscu na dwa tygodnie. Zestaw wódkę według poniższej proporcji (podano ilości na 10 litrów wódki, zaś w nawiasach na dwa litry).

Zestaw

• 0,2 litra zaprawy (40 ml)
• 0,3 litra brandy (60 ml)
• 3,2 litra spirytusu 95% (640 ml)
• 2,0 litra syropu cukrowego 60% (400 ml)
• 1,0 litra białego wina (200 ml)
• 3,7 litra wody (740 ml)

Zabarwić możesz delikatnie palonym cukrem, lub nalewem na piołun. Przefiltruj zestawioną wódkę, rozlej do butelek i zostaw w spokojności na miesiąc, niech się smaki ułożą.

Likier klasztorny

Tagi

benedyktynka, likier klasztorny, wódka klasztorna, wódki z destylatu

Dziś kolejny przepis na likier tzw. klasztorny w typie benedyktynki naśladującej słynny francuski likier Benedictine.

Baza smakowo-zapachowa zbudowana jest z przedestylowanego maceratu korzenno-ziołowego, ewentualnie część maceratu (ok. 1/10) można przed destylacją odlać, tak by sporządzić likier z niewielkim dodatkiem nieprzedestylowanego maceratu.

W przepisie podano ilości składników na 10 litrów gotowego trunku, w nawiasach zaś ilości na 2 litry.

Macerat/Destylat

• 35 g korzenia arcydzięgla (7,0 g)
• 25 g melisy (5.0 g)
• 20 g piołunu alpejskiego* [w ostateczności można zastąpić rodzimym piołunem, lecz wziętym w mniejszej ilości] (4,0 g)
• 20 g hyzopu (4,0 g)
• 10 g mięty pieprzowej (2,0 g)
• 8 g kłącza tataraku (1,6 g)
• 7 g kwiatu arniki (1,4 g)
• 4 g kardamonu (0,8 g)
• 3 g cynamonu (0,6 g)
• 1 g kwiatu muszkatałowego (0,2 g)
• 1 g goździków (0,2 g)

Zmieszaj ze sobą wszystkie podane wyżej surowce w odpowiedniej proporcji, wsyp do ciemnej butli i zalej 1,6 litra (320 ml) spirytusu 95% i 1,4 litra (280 ml) wody. Maceruj zioła i korzenie przez dwa dni, po czym przenieś macerat do kolby okrągłodennej zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną. Zagrzej do zawrzenia i ogrzewaj 1-2 godziny, po czym zmień chłodnicę i odbierz 2 litry (400 ml) aromatycznego destylatu.

Wariant: możesz odlać 1/10 maceratu tj. 300 ml (60 ml) i oddestylować odpowiednio mniej destylatu tj. 1700 ml (340 ml).

Zestaw likier według poniższej proporcji.

Zestaw likieru

• 2 litry bazy likierowej (destylatu, ew. destylatu z maceratem) (400 ml)
• 2,2 litra spirytusu 95% (440 ml)
• 1 litr brandy (200 ml)
• 3 litry syropu cukrowego 1:1** (600 ml)
• ~1050 ml wody (~210 ml)

** – syrop sporządzić rozpuszczając na gorąco 1 kg cukru w 1 litrze wody

Przefiltruj zestawiony likier, rozlej do butelek i zostaw w spokojności na kilka miesięcy, niech się smaki ułożą.

 

Likier klasztorny, tzw. benedyktyński

Tagi

benedyktynka, likier klasztorny, wódki z destylatu

Likier tego typu zwie się czasem również Benedyktynką, ma on naśladować słynny francuski likier Benedictine.

Baza smakowo-zapachowa zbudowana jest z przedestylowanego maceratu korzenno-ziołowego z niewielkim dodatkiem maceratu nieprzedestylowanego.

W przepisie podano ilości składników na 10 litrów gotowego trunku, w nawiasach zaś ilości na 2 litry.

Macerat/Destylat

• 20 g melisy (4 g)
• 6 g korzenia arcydzięgla (1,2 g)
• 12 g iwinki piżmowej* [herba Ivae; Iva Moschata = Achillea moschata – krwawnik piżmowy; iwinką piżmową zwał ją Syreniusz], (2,4 g)
• 10 g skórki pomarańczowej (2 g)
• 8 g hyzopu (1,6 g)
• 5 g nasion kolendry (1,0 g)
• 5 g nasion piżmianu* (1,0 g)
• 4 g kłącza tataraku (0,8 g)
• 2,5 g nasion arcydzięgla (0,5 g)
• 3 g anyżu gwiaździstego (0,6 g)
• 2 g kwiatu arniki (0,4 g)
• 3 g mięty pieprzowej (0,6 g)
• 2,5 g piołunu alpejskiego* [w ostateczności można zastąpić dostępnym u nas piołunem] (0,5 g)
• 1 g kwiatu muszkatałowego (0,2 g)
• 1,5 g nasion tonkowca wonnego* (0,3 g)
• 1 g nasion selera (0,2 g)
• 3 g kłącza kurkumy (0,6 g)
• 0,5 g korzenia fiołkowego* (0,1 g)
• 0,5 g tymianku (0,1 g)

* – niestety surowiec ten jest trudno dostępny w Polsce

Ziele iwinki piżmowej zastąpić można mieszanką kwiatów krwawnika i ziela złocienia maruny wraz z kwiatami; substytu 12 g iwinki piżmowej otrzymujemy mieszając 10 g kwiatów krwawnika z 3 g ziela złocienia maruny z kwiatami. Nasiona ozdobnej odmiany złocienia maruny można kupić w sklepach ogrodniczych.

Zmieszaj ze sobą wszystkie podane wyżej surowce w odpowiedniej proporcji, wsyp do ciemnej butli i zalej 1,2 litra (240 ml) spirytusu 95% i 300 ml (60 ml) wody. Maceruj zioła i korzenie przez dwa dni, po czym odlej 200 ml (40 ml) maceratu, a resztę przenieś do kolby okrągłodennej zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną. Zagrzej do zawrzenia i ogrzewaj 1-2 godziny, po czym zmień chłodnicę i odbierz 900 ml (180 ml) aromatycznego destylatu. Zestaw likier według poniższej proporcji.

Zestaw likieru

• 900 ml destylatu (180 ml)
• 200 ml maceratu (40 ml)
• 1 litr brandy (200 ml)
• 2,38 litra spirytusu 95% (480 ml)
• 100 ml arraku (20 ml)
• 1 litr dobrego śródziemnomorskiego białego wina (200 ml)
• 3,0 litra syropu cukrowego 1:1 (600 ml)**
• 300 ml miodu rozpuszczonego na gorąco w 300 ml wody (60 ml + 60 ml)
• 20 ml tynktury szafranowej 1:20 (4 ml)
• 15 ml maceratu z kwiatów dziewanny (3 ml)
• ~ 1040 ml wody (~210 ml)

** – syrop sporządzić rozpuszczając na gorąco 1 kg cukru w 1 litrze wody

Przefiltruj zestawiony likier, rozlej do butelek i zostaw w spokojności na kilka miesięcy, niech się smaki ułożą.

Likier klasztorny

Tagi

likier klasztorny, wódki z destylatu

Baza smakowo-zapachowa zbudowana jest z przedestylowanego maceratu korzenno-ziołowego z niewielkim dodatkiem maceratu nieprzedestylowanego.

W przepisie podano ilości składników na 10 litrów gotowego trunku, w nawiasach zaś ilości na 2 litry.

Macerat

• 3,5 g kwiatu dziewanny (0,7 g)
• 3,0 g iwinki piżmowej* [herba Ivae; Iva Moschata = Achillea moschata – krwawnik piżmowy; iwinką piżmową zwał ją Syreniusz], (0,6 g)
• 7,5 g melisy (1,5 g)
• 1,6 g kłącza kurkumy (0,32 g)
• 1,4 g bylicy bożego drzewka (0,28 g)
• 1,2 g kwiatu arniki (0,24 g)
• 2,0 g cynamonu cejlońskiego (0,4 g)
• 1,0 g kwiatu nagietka (0,2 g)
• 0,7 g nasion tonkowca wonnego* (0,14 g)
• 0,5 g korzenia fiołkowego* (0,1 g)

Zmieszaj ze sobą wszystkie podane wyżej surowce w odpowiedniej proporcji i zalej 300 ml (60 ml) 80% alkoholu. Maceruj zioła i korzenie przez dni 14, po czym odlej 150 ml (30 ml) maceratu, zaś resztę użyj dla uzyskania  aromatycznego destylatu, który w połączeniu z maceratem stanowić będzie bazę likieru.

Destylat

• reszta maceratu
• 10 g świeżej, cienko skrojonej, skórki cytrynowej (2,0 g)
• 7 g iwinki piżmowej* (1,4 g)
• 16 g melisy (3,2 g)
• 4 g piołunu (0,8 g)
• 3 g nasion arcydzięgla* (0,6 g)
• 4,5 g korzenia arcydzięgla (0,9 g)
• 3 g kardamonu (0,6 g)
• 3 g kolendry (0,6 g)
• 3 g bazylii (0,6 g)
• 2 g nasion piżmianu* (0,4 g)
• 2,5 g anyżu gwiaździstego (0,5 g)
• 3,5 g suszonych skórek gorzkiej pomarańczy (0,7 g)
• 1,5 g kwiatu muszkatałowego (0,3 g)
• 2 g rozmarynu (0,4 g)
• 0,8 g kłącza omanu (0,16 g)
• 0,5 g goździków (0,1 g)

* – niestety surowiec ten jest trudno dostępny w Polsce

Zmieszaj ze sobą wszystkie podane wyżej surowce w odpowiedniej proporcji, wsyp do butli z ciemnego szkła i zalej 1 litrem (200 ml) 60% alkoholu. Maceruj zioła i korzenie przez dwa dni, po czym przenieś wszystko do okrągłodennej kolby, dodaj 600 ml (120 ml) wody i ogrzej do zawrzenia pod chłodnicą zwrotną. Ogrzewaj dalej pod chłodnicą przez 1-2 godziny a następnie oddestyluj z tego około 800 ml (160 ml). Z tego co zostanie, po odsączeniu ziół, możesz zrobić zaprawę do sporządzania korzenno-ziołowej, gorzkiej wódki.

Baza likieru

• 800 ml destylatu (160 ml)
• 150 ml maceratu (30 ml)
• 10 ml tynktury szafranowej 1:20 (2 ml)

Zestaw likieru

• 960 ml bazy likierowej (190 ml)
• 1 litr brandy (200 ml)
• 2,65 litra spirytusu 95% (530 ml)
• 2,8 litra syropu cukrowego 1:1 (560 ml)**
• 400 ml miodu rozpuszczonego na gorąco w 400 ml wody (80 ml + 80 ml)
• 2,1 litra wody (420 ml)

** – syrop sporządzić rozpuszczając na gorąco 1 kg cukru w 1 litrze wody

Ziele iwinki piżmowej zastąpić można mieszanką kwiatów krwawnika i ziela złocienia maruny wraz z kwiatami; substytu 12 g iwinki piżmowej otrzymujemy mieszając 10 g kwiatów krwawnika z 3 g ziela złocienia maruny z kwiatami. Nasiona ozdobnej odmiany złocienia maruny można kupić w sklepach ogrodniczych.